metropolis m

Iedereen kent de Witte de Withstraat in Rotterdam. In de jaren zeventig had de straat een slechte reputatie vanwege de vele louche cafés en gokhuizen, maar in de jaren negentig onderging de straat een metamorfose, toen er werd besloten om het de kunststraat van Rotterdam te maken. Met de kunstinstellingen en galeries die er nu gevestigd zijn, is dat goed gelukt. Ik ben in de Witte de Withstraat, maar dit keer niet in Rotterdam, maar in Amsterdam-West. Sinds 2011 zit hier kunstenaarsinitiatief Zoete-Broodjes in een hoekpand met aan twee kanten een grote etalageruit.

Ik spreek met kunstenaar Arjen Lancel die samen met kunstenaar Maaike Visser Zoete-Broodjes programmeert. Een paar jaar geleden leek er een opbloei aan kunstinitiatieven in de straat. Lancel speculeert over een rijke investeerder die met de straat een vergelijkbare transformatie voor ogen had als in Rotterdam. Tegenwoordig is er niet veel meer te zien van de plannen. Het oogt een doodnormale woonstraat met een onderbreking van een coffeeshop, een hotel, een groentewinkeltje en een fysiotherapiepraktijk, – maar Zoete-Broodjes is alive and kicking. Ontstaan vanuit een kunstenaarscollectief dat onder de naam Zoete-Broodjes tentoonstellingen en installaties maakte waarbij ze andere kunstenaars uitnodigden om mee te doen, is het nu uitgegroeid tot deze plek. Lancel en Visser laten op uitnodiging kunstenaars een paar weken in de huidige ruimte werken, gevolgd door een presentatieperiode.

Hun visie is ruimte bieden aan experiment. Lancel vertelt dat veel kunstenaars zich aanmelden, omdat ze geïnteresseerd zijn iets te doen bij Zoete-Broodjes. Misschien geeft het aan dat er te weinig plekken zijn in Amsterdam waar kunstenaars vrij kunnen experimenteren en waarna ze dat experiment ook kunnen tonen. Waarschijnlijk zijn de andere initiatieven in de straat de afgelopen jaren verdwenen door extreme huurverhogingen, een groot probleem in deze stad. Gelukkig heeft Zoete-Broodjes het tot nu toe goed weten te regelen, maar ook zij worstelen met het behouden van hun onafhankelijke positie omdat ze tegelijkertijd de behoefte hebben om kunstenaars meer te kunnen bieden, bijvoorbeeld in de vorm van materiaalvergoeding.

Nu is de presentatie New Arrivals, A Fitting Event te bezoeken, tijdens een aantal speciaal geplande openingsevenementen. De Hongaarse kunstenaar Márk Redele is opgeleid als architect, maar heeft daarna aan het Sandberg Instituut gestudeerd. In zijn werk onderzoekt hij de strategieën van marketing en commercie. In de ruimte van Zoete-Broodjes heeft hij een installatie gebouwd die zich zou moeten voordoen als een showroom voor nieuwe objecten, maar in eerste instantie kan ik de grenzen tussen display en object niet onderscheiden. De kobaltblauwe vormen, van een materiaal dat zich lijkt op te houden tussen plastic en kaarsvet, lijken op schilden aan een hekwerk. Er omheen staan tafeltjes gemaakt van hetzelfde materiaal. Een man met een soort ruimtepak-jas aan en een bril op staat mij vriendelijk te woord. Hij leidt mij rond en laat de verschillende objecten zien die te koop zijn. Ik herken koppelstukjes uit de bouwmarkt die met onderdelen van hetzelfde blauwe materiaal tot functieloze vormen zijn gemaakt. Ze hebben vorm-gerelateerde namen als Flow-tech C, Flow-tech X en Flow-tech L. Ik stel de vreemde verkoper allerlei vragen. De objecten worden in oplage gemaakt, kunnen thuis worden geïnstalleerd en hij is geïnteresseerd in mijn ideeën voor toepassingen. Bij lastigere vragen word ik steeds verwezen naar de sales department.

Redele bevraagt de status van het object en in het werk worden verkooptrucs kritisch tegen het licht gehouden. De locatie van Zoete-Broodjes, inclusief etalageruiten, maakt het plaatje compleet. Toch vind ik dat Redele te dicht bij de kunst is gebleven. Door het gebruikte jargon en de beeldtaal van de kunst, raak je als beschouwer nooit echt verward over wat er hier aan je verkocht wordt – het blijven kunstobjecten. Het was spannender geweest als ik als toevallige voorbijganger gedacht had een nieuwe winkel in te lopen, waar ik dan vervolgens door het gladde praatje van de verkoper met een volkomen nutteloos object weer buiten zou staan. Helaas ben ik niet gevallen voor het zoete broodjes bakken, het geveinsde aardige gedrag van de verkoper van Redele.

‘New Arrivals, A Fitting Event’ van Márk Redele is nog tot 9 april te zien in de Witte de Withstraat, Amsterdam; Openingstijden – performance”: maandag  29.03  14:00 –  20:00u; vrijdag  07.04  12:00 –  18:00u

 

Aflevering Micro Art Initiatives #4 circa…dit in Arnhem is HIER te lezen.

Lotte van Geijn

is beeldend kunstenaar en schrijver

Recente artikelen