metropolis m

Het Oostenrijkse kunstcollectief Gelatin, dat bestaat uit Tobias Urban, Wolfgang Ganter, Florian Reither en Ali Janka, is door Museum Boijmans Van Beuningen uitgenodigd voor de Bodonzaal een nieuw werk te maken. Ze plaatsten er vier gigantische drollen op Perzische tapijten. De langste is twintig meter lang, de hoogste vier meter hoog.

Gelatins kunstpraktijk combineert nieuwsgierigheid met een oordeelsvrije houding die zich keert tegen hiërarchie en sociale conventies. Het viertal is bekend geworden met grootschalige sculpturen en installaties die vaak speels zijn en absurd, en in een sfeer van chaos actieve deelname van het publiek stimuleren.

Tijdens de opbouw liep ik met curator Francesco Stocchi en een van de leden van Gelatin door de tentoonstelling. Curator Stocchi legt enthousiast de unieke manier van werken van Gelatin uit. ‘Gelatin neemt de leiding over het totale productieproces, en werkt daarbij samen met lokale krachten die goed de weg weten in de stad en zich makkelijk voegen in hun onhiërarchische manier van opereren. Bij elk nieuw project worden ook een aantal oud-medewerkers uitgenodigd, waardoor langzamerhand een nomadische gemeenschap is ontstaan.’ De gemeenschapszin is volgens Stocchi heel belangrijk voor Gelatin.

Met een glimlach op de lippen, alsof ze de clou van een grap gaan vertellen, wordt me uitgelegd hoe de tentoonstelling vorm kreeg volgens een aantal begrippen. ‘Eerst was er Form: stront is vormloos en heeft veel connotaties, meest belangrijk dat het iets menselijks is en inclusief.’ Stocchi vult aan dat Gelatin taboes gebruikt als artistieke taal, en uit is op discussie.

Het tweede begrip is Fellows, simpelweg omdat het collectief uit vier mannen bestaat. Het derde is Attitude: de kostuums die het publiek kan dragen bij het bezoek aan de tentoonstelling.

Aan het begin van de tentoonstelling wordt het publiek door een garderobe geleid die er uitziet als een hipster boutique. Het publiek wordt uitgenodigd kostuums aan te trekken: hilarische kledingstukken, ‘nude-suits’, met veel accent op de genitaliën. Er hangen er tientallen, keurig op maat gesorteerd, in alle mogelijke kleuren, zowel man als vrouw en van alles er tussenin. Het is een feest van verschillen, voor alle geslachten, alle rassen. ‘De kostuums helpen de bezoekers los te breken uit hun comfort-zone en als deelnemer de ruimte te betreden, heel anders dan normaal, op een open speelse manier.’ De naaktpakken proberen sociale verschillen op te heffen, iedereen aan elkaar gelijk te laten zijn. Sommige hebben grote borsten, andere enorme penissen. De tentoonstelling is een groot verkleedfestijn.