metropolis m

Anna Wintour van Vogue USA maakt zich op Instagram bekend als drager van de joggingbroek

Mode-onderzoeker Femke de Vries richt haar aandacht op dé trend van 2020: de joggingbroek. Van praktisch en comfortabel tot een privilege van de thuiswerker. Maar het kledingstuk staat nog voor veel meer deze pandemie.  

Omdat mijn huis uit één ruimte bestaat, werkte, sliep, at en ontspande ik al vóór de pandemie in dezelfde ruimte. Over de jaren heb ik daarom verschillende fysieke en mentale strategieën ontwikkeld om werk en privé toch enigszins te scheiden. De nodige video calls voor mijn werk lijken dat nu echter gewoonweg onmogelijk te maken. Eén voordeel van al deze online werkafspraken: ik hoef me maar half aan te kleden.

In de middeleeuwen waren huizen in Europe klein en vol, schreef Lynn Berger voor De Correspondent[1]. Werken, eten, slapen en sociaal contact vonden in dezelfde ruimte plaats en naast ouders en kleine kinderen maakten ook leerlingen, werknemers en vrienden deel uit van een huishouden. “Privacy bestond niet; een thuis was een publieke poreuze ruimte.” Ze schrijft ook hoe daar in de zeventiende eeuw verandering in kwam doordat de meeste woningen werden bewoond door een enkel stel, en hun kinderen en hoe ‘thuis’ hierdoor minder een verlengstuk van de publieke ruimte werd, en meer een privé-plek, een plek waar intimiteit, rust en geborgenheid centraal stonden. Door het thuiswerken en het gebruik van online media dat daarmee gepaard gaat, lijkt mijn huis steeds meer op het middeleeuwse begrip van thuis. Een publieke poreuze ruimte waar niet alleen mijn vrienden en familie binnenkomen maar ook mijn collega’s en studenten. Om enigszins een scheiding tussen werk en vrije tijd, privé en publiek, te maken had ik mijn huis en gedrag al vóór de pandemie zoveel mogelijk gecompartimenteerd; het bureau is voor werk, de bank voor ontspanning, et cetera.

De huidige situatie vraagt om het zoeken naar een nieuwe balans tussen (publiekelijk) werk en privé-vrije tijd. Dat zoeken is ook zichtbaar geworden in ons kleedgedrag. Een veelvuldig gegeven tip om deze scheiding te creëren, en daarmee enigszins een gezond leef ritme te houden, is om je echt aan te kleden alsof je, zoals voorheen, fysiek naar je werk zou gaan.
 
Desalniettemin is de verkoop van die zakelijke kleding, waaronder broeken, nette overhemden en bh’s, gedaald en de verkoop van comfortabele kleding gestegen.“Comfort is en vogue during coronavirus.”[2] Kijkend naar de stijgende verkoopcijfers van comfortkleding komt de joggingbroek naar voren als de onmiskenbare winnaar. 

De populariteit van de joggingbroek – dé trend van 2020 – kan enerzijds verklaard worden door comfort; het zachte rekbare materiaal en het elastiek in de taille voorkomt knelling en past daardoor goed bij het zittend werken. Anderzijds kan het dragen van deze meer praktische broek tijdens het thuiswerken verklaard worden door de onzichtbaarheid ervan: video calls brengen het simpelweg niet in beeld. Nederlandse nieuwslezers presenteren sinds een paar jaar lopend, in plaats van zittend, het nieuws. Het online vergaderen brengt een omgekeerde ontwikkeling in gang: ons lijf wordt op het beeldscherm opgedeeld in tenminste twee delen, een onder- en bovenlijf, waarbij enkel het bovenlijf in beeld komt.

Het ‘ontbreken’ van het onderlijf heeft niet alleen geresulteerd in verkoopstrategieën die bepaalde tops als “Perfect Zoom Tops” aanprijzen, maar ook in het simpele feit dat we minder onderlijven zien. Het online werken heeft eenvoudig gezegd, geresulteerd in een ‘publiekelijk’ bovenlijf en een verborgen, meer comfortabel privé onderlijf. 

[blockquote]Het online werken heeft geresulteerd in een ‘publiekelijk’ bovenlijf en een verborgen, meer comfortabel privé onderlijf

Anna Wintour van Vogue USA maakt zich op Instagram bekend als drager van de joggingbroek

 
Het verborgen, zittende onderlijf is de gemene deler van uiteenlopende thuiswerkers: zakenman, docent, schrijver en helpdeskmedeweker omarmen allen de joggingbroek als nieuwe werkkleding. Werkkleding heeft voornamelijk twee functies; een van praktische functionaliteit (bescherming en hygiëne bijvoorbeeld) en een van status (rol of positie). Het online werken via een beeldscherm en vanuit huis heeft een nieuwe vorm van werkkleding gecreëerd die vanwege haar partiële (on)zichtbaarheid meer gericht is op comfort en daarmee een nadruk heeft gelegd op de tactiele waarden van kleding boven het tonen van identiteit, rol of status.

Het gaat niet alleen om het zitcomfort. Verschillende subculturen en modestijlen laten zien dat de joggingbroek ook een rol heeft in het communiceren van identiteit en status. Ook op dat vlak blijkt de joggingbroek het goed te doen. In de vrij recente trend Athleisure, waarbij yoga en hardloopkleding gedragen wordt tijdens niet-sportieve activiteiten (zoals het koffiedrinken met vrienden), straalt de sportbroek (voornamelijk een legging) uit dat je sportief en actief bent, een zogenaamde fitgirl/boy. Waar Athleisure een naadloze overgang tussen sport en vrije tijd propageerde, is de joggingbroek van 2020/2021 de belichaming van een nieuwe dynamiek tussen onze fysieke en online werkomgeving waarbij werk en vrije tijd, privé en publiek naadloos in elkaar overgaan.

Het gaat niet alleen om het zitcomfort. Verschillende subculturen en modestijlen laten zien dat de joggingbroek ook een rol heeft in het communiceren van identiteit en status

Net als het mondkapje, een ander spraakmakend kledingstuk in 2020, staat de joggingbroek voor meer, het goede gedrag tijdens de pandemie. Instagram posts waarin influencers zoals Bella Hadid, die regelmatig een inkijkje geven in hun dagelijks leven, een joggingbroek dragen, worden in de media omschreven als een aanmoediging voor volgers om zo veel mogelijk binnen te blijven ten tijde van de lockdown.[3] Publiekelijk gedragen door een influencer, verwordt de joggingbroek tot sociaal en politiek symbool. Waar het mondkapje een symbool is van risico’s, publieke ruimte en politieke spanningen lijkt de joggingbroek een symbool te worden van geborgenheid, veiligheid en andere huiselijke privileges. 

Scott Sternberg, oprichter van Entireworld, een merk dat essential casualwear verkoopt, zegt over dragen van joggingbroeken het volgende: “it’s a choice, it’s not a devolution.”[4] Hiermee geeft hij aan dat het geen verslonzing is, iets wat je overkomt, maar een bewust besluit. We kunnen het interpreteren als een verkoopstrategie waarin thuiswerkers die bang zijn om te verslonzen in een joggingbroek, aangemoedigd worden er toch een te kopen. Maar in lijn met de reactie van de media op de Instagram posts door influencers, ook als een keuze om binnen te blijven.

Het kiezen voor een joggingbroek doet me ook denken aan de trend in de jaren 2000 rondom Juicy Couture, een merk dat ‘glamourous sportswear’, ofwel luxe en voornamelijk dure joggingpakken om in te loungen verkocht. Deze joggingpakken waren niet alleen een teken van rijkdom omdat ze duur waren maar ook omdat het publiekelijk dragen van deze joggingkleding liet zien dat je de keuze, en dus de luxe had om zogenaamd ‘niks’ te doen. 

We kunnen de hedendaagse gewoonte van het dragen van een joggingbroek tijdens video calls ook een keuze noemen, aangezien je ook in je pantalon achter je computer zou kunnen gaan zitten. Anderzijds heeft niet iedereen de keuze om thuis te werken en is het daarmee ook de nieuwe werkkleding van de ‘the lucky few’. De werkkleding van degene die in staat zijn hun werk vanuit huis te doen, en daarom kunnen blijven werken, alsmede fysiek contact met anderen kunnen vermijden. 

De joggingbroek, die van origine werd gedragen tijdens specifieke ‘verborgen activiteiten’ (direct voor, na of tijdens het sporten) en vervolgens middels subculturen en trends publiekelijk tot symbool van bijvoorbeeld fitness of ‘luxe niksdoen’ werd gemaakt, is in 2020/2021 de werkkleding van de thuiswerker geworden. Ondanks de onzichtbaarheid van het onderlijf tijdens videocalls, heeft de joggingbroek zich door de pandemie ontwikkeld tot symbool van een nieuwe categorie geprivilegieerde thuiswerkers. Maar, aangezien de joggingbroek een kledingstuk is dat sterk is in het vervagen van grenzen tussen bijvoorbeeld activiteiten, klasse en positie, is de joggingbroek van 2020/2021 tevens de belichaming van een hedendaagse poreuze ruimte waarin we fysieke, mentale en technologische processen zo proberen op te delen dat we een comfortabele grip houden op de realiteit maar daar niet per se in slagen.

[1] Berger, L (2020) Waarom de betekenis van thuis is veranderd nu we (weer) allemaal binnen moeten blijven [Online] Available from www.decorrespondent.nl [Accessed: 02/12/2020]

* [2] Thomas, L. (2020) Comfort is en vogue during coronavirus: PJ sales surge 143%, pants sales fall 13%[Online] 12/05/2020. Available fromhttps://www.cnbc.com/2020/05/12/what-shoppers-are-buying-comfort-is-key-as-virus-keeps-people-home.html [Accessed: 22/12/2020]

[3] Sidell, M. W. (2020) Are Sweatpants the Only Fashion Trend in America Right Now?[Online] 23/03/2020. Available from https://wwd.com/fashion-news/fashion-scoops/coronavirus-sweatpants-fashion-trend-1203544111-1203544111/ [Accessed: 22/12/2020]

[4] idem

Femke de Vries

is mode-onderzoeker

Recente artikelen