Handen hoog Kimberly Clark
Op de frieze art fair, een paar jaar geleden, toen ze in de stand van Diana Stigter exposeerde, maakte ze wel indruk, Kimberly Clark. Het gelegenheidstrio bestaande uit Ellemieke Schoenmaker, Josepha de Jong en Iris van Dongen wist de aandacht te trekken met een maffe pop pontificaal gezeten op de lelijkste afvalbak van Nederland, te vinden in Rotterdam.
Kimberly Clark blijkt nog steeds actief. In SM’s in Den Bosch is er een klein overzicht ingericht met hun belangrijkste beelden, inclusief wat aanvullende schilderijen, die de kunstenaars apart gemaakt hebben. Althans als schilder blijken weer twee van de drie samen te werken, als duo, nu en dan ten minste, niet altijd, want het duo doet ook dingen solo, vraag me niet wanneer wat en waarom. De als duo geschilderde doeken zijn groter, dat wel.
In vergelijking met de schilderijen zijn de beelden van Kimberly Clark leuker. Althans als je er niet te veel van bij elkaar ziet, zoals nu het geval in Den Bosch. Eén Kimberly Clark is leuk.
Twee al wat minder. Zeven wordt vervelend. Al bij de derde sloeg bij mij de verveling toe. Hee, alweer een gemaskerd wijffie met de handen hoog.
Dat verhaal van de zelfkant geloof je ook wel, na drie varianten. Ja ja, tis wat die girlpower. Dat zuipt en slempt en paft alsof het mannen zijn…
Is hyperagressief als een man.
En uitgelaten als een man.
In een schilderij van iris van Dongen zit een verwijzing naar een werk van Kimberly Clark. Een lp-hoes die verwijst naar een muurobject verderop. Passie staat erop.
De clou is me ontgaan.
KC, spotziek ettertje, laveloos feestbeest. Ik geloof wel dat ze een rol te spelen heeft in de altijd zo keurige en beredeneerde kunstwereld, maar zoals dat hoort bij alterego’s geen hoofdrol.
Domeniek Ruyters
is hoofdredacteur van Metropolis M
