metropolis m

Veniamin Kazachenko

[h1]Veniamin Kazachenko – Paint it Black

Het eindexamenwerk dat dit jaar het meest in het oog springt op de Haagse KABK is te vinden op de derde verdieping in de uiterste hoek van het gebouw Save the best for last zullen we maar zeggen.Na een gang vol traditioneel goede, maar niet altijd even verrassende schilderkunst aanschouw ik de herrijzenis van Vincent van Gogh. En Van Gogh is boos: hij schildert al zijn schilderijen zwart.

Veniamin Kazachenko

De installatie is een werk van de van oorsprong Russische Veniamin Kazachenko en hij presenteert zijn eindexamenwerk in het lokaal waar de eerstejaars hun eerste schilderlessen volgen. Zoals op traditionele academies gebruikelijk is schildert Kazachenko volgens het klassieke principe imitatio et aemulatio zijn favoriete ‘oude meester’ Van Gogh na. Zijn presentatie blijkt in flux: tijdens de opening van de tentoonstelling was het pronkstuk in de zaal nog een expressief geschilderde studie naar De Zaaiers, bij een tweede bezoek een week later lijkt het alsof er een eclips heeft plaatsgevonden. De zaaier en zijn veld zijn niet meer te herkennen, een zwarte waas is over het schilderij getrokken. Rechtsonderin staat de tekst ‘Raison d’être’ geschreven. Het geeft een blik op de motieven van Kazachenko, die naar eigen zeggen geïnteresseerd is in het ‘zijn’ en het antagonistische in de kunst. Want door het creëren en vernietigen van een beeld, rijst de onvermijdelijke aloude vraag: wat is kunst?

Veniamin Kazachenko

De lichtbak naast het schilderij laat de verschillende fasen van het proces in dia’s zien. Hier en daar slingeren zwart geschilderde zonnebloemen in het rond. Een stoel behangen met totaal onder de verf zittend kleding en de ravage om het doek zelf, doen vermoeden dat Kazachenko als een beest te keer is gegaan.

Veniamin Kazachenko

Toch is schilderkunst als medium voor Kazachenko niet van belang. Met een achtergrond in ruimtelijk werk, stelt Kazachenko dat hij niet in Van Gogh geïnteresseerd is als schilder, maar eerder in hem als persoon: de melancholie die terug komt in zijn werk en zijn destructieve persoonlijkheid. De lijdende onbegrepen kunstenaar blijkt een terugkerend thema in het werk van Kazachenko die tijdens mijn bezoek net bezig is met een ode aan King of Pop tekeningen, met Michael Jacksons skelet moonwalkend over de maan.

Joris Jansen – Somewhere over the Rainbow

Joris Jansen laat zien hoe je inventief met gevonden foto’s om kunt gaan en begeeft zich hiermee op het raakvlak tussen fotografie en mediakunst. Met de enorme toename van het aantal op internet in omloop zijnde afbeeldingen neemt de ook beeldvervuiling toe, maar Jansen toont dat het niet alles op internet banaal is. Met zijn fotoverzamelingen schept hij orde in deze beeldbrij, door verschillende beelden een nieuwe relatie met elkaar aan te laten gaan.

Joris Jansen

De serie FLOCK/zwerm bestaat uit drie fotoverzamelingen die volgens Jansen geïnspireerd zijn door systematiek en netwerken. Een verlaten bergweg, een verre gestalte en een door mist omgeven huis scheppen een melancholisch beeld. Het werk lijkt op het eerste gezicht stilistische overeenkomsten te hebben met het pointillisme en de fotoschilderijen van Gerhard Richter, maar dichterbij gekomen zie je dat het werk opgebouwd is uit kleine delen van andere foto’s en dat het geen schilderij, maar een print betreft.

Joris Jansen

In zijn het werk Rainbows vormen stukken regenboog van verschillende foto’s een cirkel en hierdoor krijgt een bestaand beeld een nieuwe betekenis. Zelf zegt hij over het werk: ‘De regenboog is de ontbinding van wit licht in het spectrum van verschillende kleuren; het netwerk ontrafeld. Het toeval wordt versterkt doordat elke foto kaarsrecht is geplaatst ten opzichte van de anderen.’ Maar waar staat nu de pot met goud?

Recente artikelen