metropolis m

In het persbericht lees ik: ‘Het project concentreert zich op de tendens, waarin men zich vooral richt op de materiële aanwezigheid van het (kunst) object. The Object Lag wil deze tendens ter discussie stellen, en in plaats hiervan juist de vaak onzichtbare en ontastbare samenhangende contexten die om het object heen zijn benadrukken.’

Klinkt erg serieus, en kan mogelijk verzanden in droge theorie, maar de performances van de avond zijn verrassend verfrissend. Curator Emily Williams heeft een stel jonge honden bij elkaar gebracht: Phil Baber, vorig jaar afgestudeerd aan de Rietveld Academie, Uta Eisenreich (1971), de nieuwe vondst van galeriehouder Ellen de Bruijne (Eisenreich had dit jaar een solostand op Art Amsterdam) en de Libanese Rana Hamadeh (1983), in 2009 afgestudeerd MFA van het Dutch Art Institute.

Op deze avond van The Object Lag staat het thema Translation centraal, waarbij de nadruk ligt op vertaalslagen die zich afspelen binnen zaken als de idee, het object, de taal, de geschiedenis en de context. Phil Baber bijt het spits af met een lezing waarin hij naast een rots zit en zijn fascinatie uitspreekt voor de rots; de manier waarop deze in taal gebruikt en gerepresenteerd wordt, maar ook hoe de rots zich als object verhoudt tot bijvoorbeeld de sinaasappel.

Zijn besluit:
‘Let the matter matter,
the orange orange
and the rock rock.’

‘The moment Gagarin went to space was so spectaculair’

Rana Hamadeh geeft in haar performance Yuri Gagarin, the Christmas Ball een semi-fictieve, semi gedocumenteerde analytische lezing over… waarover eigenlijk?

Hamadeh lijkt op onsamenhangende wijze willekeurige onderwerpen aan te snijden: het geweld van het spektakel, de eerste maanlanding van Yuri Gagarin en het Libanese marxistische lied The Song of the Workers – grappig omdat er nauwelijks industrie in Libanon is. Ook worden mensen uit het publiek tijdens de performance, door een uitgedeelde foto met een briefje, uitgenodigd om tien seconden lang de houding van de op de foto afgebeelde sculptuur aan te nemen.

De samenhang zit hem in de vraag die Hamadeh schijnbaar terloops in de performance stelt: ‘how to free an object from its image?’

‘rrriinngg! Nightmare.’

Leukst is de performance van Uta Eisenreich. Zij gaat op de meest speelse manier met het thema om. Sterker nog, je kan het thuis naspelen:

Men neme:

  • Minstens 2 spelers
  • Een fietsbel
  • Een camera: foto/video (ter registratie)
  • Een blauw, een grijs en een zwart vel papier (dient als achtergrond)
  • Een tafel met in huis gevonden rommel, zoals lucifers, wasknijpers, sigaretten, aardappels, eieren, post-its, etc.

Spel:
Speler 1 ringt de fietsbel en noemt een plaats, fenomeen of gevoel beginnend met de letter A. Speler 2 legt een vel papier naar keuze op tafel. Op deze ondergrond drukt de speler, op associatief niveau, het woord zo goed mogelijk uit met de objecten die op de tafel liggen. Als Speler 2 klaar is wordt hiervan een foto gemaakt. Speler 1 ringt opnieuw de fietsbel en noemt een woord met de volgende letter uit het alfabet. Blijf deze actie herhalen tot en met de laatste letter van het alfabet.
(voor voorbeelden: zie slideshow)

Voortdurend blijven ordenen en herordenen. Een truc die niet verveelt. Ook niet op haar website (opgemaakt als een prikbord), of in haar nieuwste publicatie A not B.

The Object Lag, Translation vond vrijdagavond 11 juni plaats in Nieuwe Vide. The Object Lag bestaat uit vijf onderdelen: Form & Content, Translation, Archaeology of Autonomy, Cross-Reference en The Intangible.

Recente artikelen