metropolis m

Ryan McGinley

Een rondje langs de Amsterdamse galeries levert niet alleen voor de lezer van het artikel nieuwe informatie en indrukken op. De schrijver van het stukje ontwaart tentoonstellingsruimtes waar hij voorheen altijd nietsvermoedend langsfietste, hij spreekt nieuwe kunstenaars en galeriehouders en maakt kennis met werk dat ook nog eens naar werk van andere kunstenaars verwijst.

[h1]Dave McDermott – A Rake’s Progress

26 maart – 8 mei
Grimm Gallery, Locatie Eerste Jacob van Campenstraat 23-25

Dave McDermott

In de Amsterdamse Pijp opende in het najaar van 2011 een tweede tentoonstellingsruimte van Grimm Gallery zijn deuren. Waar de ruimte aan de Keizersgracht zich voornamelijk richt op het vertonen van installaties, hangen in de t-vormige ruimte aan de Eerste Jacob van Campenstraat collages en schilderijen. De rockmuziek op de achtergrond correspondeert goed met het tentoongestelde werk van de Amerikaanse kunstenaar Dave McDermott, die een hedendaagse versie maakte van de achttiende-eeuwse schilderijenserie A Rake’s Progress van de Engelse schilder William Hogarth. A Rake’s Progress vertelt het komische (en tegelijk tragische) verhaal over een jongeman die na het overlijden van zijn vader zijn gehele erfenis er doorheen jaagt om te eindigen in het gekkenhuis (The Madhouse). McDermott liet zich inspireren door Hogarth’s schilderijenserie, maar van de humor in het werk van de achttiende-eeuwer is bij McDermott weinig over gebleven. McDermott maakte van de protagonist een profeet die opduikt in wisselende en bijna-abstracte gedaantes, veelal afgebeeld in een tweedimensionale compositie van gouden figuren op een zwarte, gewoven achtergrond. De sfeer van mystiek wordt onderbroken in de collages van knipsels en foto’s, waarop veel naakte vrouwen figureren.

Rory Pilgrim – The Rainbow

26 maart – 7 mei
Galerie Paul Andriesse

Rory Pilgrim

Galerie Paul Andriesse laat werk van een totaal ander karakter zien: The Rainbow van de jonge twintiger Rory Pilgrim (lees meer over Rory Pilgrim in Metropolis M nr. 4, 2010), waarin hij de symbolische, culturele en natuurlijke kenmerken van de regenboog onderzoekt. De regenboog staat voor hoop, maar is ook een symbool voor de homobeweging. In de tentoonstelling van Pilgrim worden deze twee connotaties met elkaar verbonden in een geheel van posters en geluidsfragmenten. Op de posters staat onder meer een uitspraak van de liberale Amerikaanse pastoor Jay Bakker tijdens een van zijn preken, ‘I guess we are not ready for this yet, are we?’, verwijzend naar het gebrek aan acceptatie van homo’s in de conservatieve Protestantse gemeenschap. De Quakers bieden wat dat betreft hoop: zij staan positief tegenover het homohuwelijk. Pilgrim componeerde nieuwe muziek bij de tekst van The Day After That (1993), toen gezongen door Liza Minelli en beschouwd als een van de belangrijkste liederen voor het HIV/aids-leed in de jaren negentig. De eenmalige live-uitvoering hiervan tijdens de opening is te beluisteren via een recorder. Hoewel het engagement in Pilgrim’s tentoonstelling bewonderenswaardig is, ligt het er wel erg dik bovenop.

Ryan McGinley – Somewhere Place

9 april – 14 mei
Galerie Gabriel Rolt

Ryan McGinley

De opening van Ryan McGinley’s expositie in galerie Gabriel Rolt leverde on-Nederlandse taferelen op. De galerie was te klein voor de honderden belangstellenden, zodat een groot aantal van hen buiten moest staan. De grote belangstelling voor de jonge Amerikaanse fotograaf is begrijpelijk, want McGinley is sinds de publicatie van zijn eerste fotoserie The Kids Are Alright in 2002 uitgegroeid tot een bekende en succesvolle fotograaf. McGinley maakte furore met zijn portretten van de onbezorgde stedelijke jeugd, die hij vastlegde tijdens feestjes of road trips. In Somewhere Place verruilt McGinley de stad echter voor de ruige, ongerepte natuur. De naakte modellen zijn geportretteerd tegen een achtergrond van heide of bos en houden dikwijls een dier in hun handen. De dieren – een slang, roofvogel en kat – geven de geportretteerden iets dierlijks en primitiefs, iets wat geaccentueerd wordt door de schrammen en strepen op buik, benen en armen. Op één foto staat zelfs een meisje met een kitten in haar mond. Andere foto’s hebben een meer nostalgisch karakter. De modellen figureren daar als nimfen en faunen in een natuurlijke oerwereld van prachtige bomen een woeste watervallen. Ben je in de buurt van de Elandsgracht? Vergeet dan niet een bezoekje te brengen aan deze wereld van schoonheid, natuur en nostalgie.

Recente artikelen