metropolis m

Richard Long, Cornish Slate Ring, 1984 en Pei-Min Yan, Paysage international, nouveau lieu du crime, 2013
Entree

De oude plek van Le Consortium in het centrum van Dijon is in mei van dit jaar omgetoverd tot permanente tentoonstellingsruimte van FRAC Bourgogne. Met de tentoonstelling Futur Simple, Saison 1 wordt de nieuwe locatie ingewijd.

In Les Bains du Nord wil FRAC Bourgogne eindelijk eens de rijke collectie – van in totaal meer dan 650 werken van 240 verschillende kunstenaars, opgebouwd in dertig jaar – aan het publiek tonen. Dat doen ze in de openingsexpositie met een selectie van twaalf werken, waarvan er een zelfs speciaal voor deze gelegenheid is gemaakt.

In drie verschillende gedeeltes van het gebouw zijn drie verschillende opstellingen gemaakt. In het eerste gedeelte zien we steeds twee of drie werken in een ruimte een relatie met elkaar aangaan. Zo zien we Cornish Slate Ring van Richard Long uit 1984 in dialoog met het enorme diptiek Paysage international, nouveau lieu du crime van Pei-Ming Yan, dat op vraag van het FRAC gemaakt is.

Richard Long, Cornish Slate Ring, 1984 en Pei-Min Yan, Paysage international, nouveau lieu du crime, 2013

De link tussen de werken is soms heel duidelijk; in de zaal waar Clouds and Grass, Flevoland van Ger Dekker hangt – een fotoserie van een wolkenlucht boven een graslandschap – hangen ook twee werken van John Giorno met daarop de teksten ‘Many years ago I thought I could fly and maybe I got off once’ en ‘Heavier than Heaven’. Alle drie staan in het teken van de lucht.

Ida Tursic & Wilfried Mille, D903, 2012

Maar deze zoektocht naar een overeenkomstig motief of thema lukt niet altijd. In de openingszaal is het schilderijtje D903 van Ida Tursic en Wilfried Mille, met daarop bloemetjes die naast de D903-weg staan, gecombineerd met Drawing van Nancy Rubins, een stuk papier bekrast met potlood dat op afstand op een echt stuk lood lijkt. Een verwantschap kan ik niet direct ontdekken.

Ger Dekker, Clouds and Grass, Flevoland, 1981

Dat neemt niet weg dat de tentoonstelling er fijn uitziet, mits je van white cubes houdt. Alle kunstwerken krijgen veel ruimte in de geheel gestripte, witte ruimtes met betonnen vloer en zonder ramen in de muren. Het licht is mooi gedaan, alles ziet er fris uit. Leuk is ook dat je ziet dat het gebouw vroeger een andere bestemming heeft gehad, met zijn rare trapjes en verborgen ruimtes.

In het tweede gedeelte van de tentoonstelling krijgt het werk Doing Nothing van Allen Ruppersberg alle aandacht. De serie van twintig zwart-wit foto’s toont een man die een trap afdaalt met een opklapbare stoel in de hand. Na vijf foto’s is het wachten op de terugkeer van de man op diezelfde trap, maar dat blijft uit.

Allen Ruppersberg, Doing Nothing, 1971-1999

Het laatste deel van de tentoonstelling is geheel door Paul Cox in beslag genomen met een installatie van kleurrijke houten mobielen genaamd Plans verdeeld over drie zalen. Het is de bedoeling dat jong en oud met deze constructies aan de slag gaat en nieuwe opstellingen en doorkijkjes creëert.

Paul Cox, Plans, 2013

Maar door de voorgaande zalen van de strikt afstandelijke white cube, waarin je kunst mag bewonderen maar niet mag aanraken, voelt het interactieve werk van Cox een beetje onwennig in Les Bains du Nord. Wat mij betreft mogen ze het bij het klassieke eenrichtingsverkeer houden, want dat doen ze overtuigend.

Futur Simple, Saison 1
18 mei t/m 1 december 2013
FRAC Bourgogne
Les Bains du Nord, Dijon

Loes van Beuningen

is kunsthistoricus

Recente artikelen