metropolis m

De drukte van de jaarlijkse examenexpo’s is inmiddels voorbij. In Maastricht wordt teruggeblikt vanuit breder perspectief. Marres presenteert een verrassende groep jonge kunstenaars van de kunstacademies in de wijdere omgeving van Zuid-Nederland, België en Duitsland.

Het is ieder jaar nogal een chaos op de eindexpo’s. Curatoren Hélène Webers en Mels Evers scheidde het kaf van het koren. Ze struinden academies af in Nederland, België en Duitsland, en selecteerden hun negentien favorieten voor de groepstentoonstelling Rumour Has It.

Rumour Has It is meer dan een Best of. Wat de kunstenaars bindt is het vermogen de bezoeker te verleiden en beet te nemen. Veel werk zet de bezoeker eerst op het verkeerde been, waarna gelaagdheid zichtbaar wordt. Het werk is bovendien verrassend, straalt enthousiasme uit en wekt nieuwsgierigheid.

Wat opvalt is dat veel van de kunstenaars putten uit de kracht van een stevige eerste indruk. Zo nu en dan uit dit zich in een groot gebaar. Polien Boons weet met een ventilator, een reddingsdeken en een lamp een groot effect te creëren. De knisperende reddingsdeken golft op de wind, en reflecteert schitterend gouden licht door de hele zaal. Het werk fascineert en betovert, maar is tegelijk van bijzondere eenvoud.

Oliver Blumek steunt met Border Station ook voor een groot deel op de krachtige eerste indruk. Een gespannen kruisboog staat op borsthoogte op een sokkel, met vlijmscherpe pijl geladen. Wil je naar de andere kant van de zaal, dan moet je er haast wel voorlangs. Even sta je voor de keuze, dan kijk je – heel eventjes – de dood in de ogen.

Dergelijke soms haast bedwelmende indrukken maken dat er veel te beleven valt, maar geven de tentoonstelling ook ritme: je wordt namelijk alweer benieuwd naar het volgende werk. Deze primaire impact gaat echter ook snel domineren, waardoor het effect of een visuele grap het werk bepaalt.

Aan de andere kant heeft een groot aantal werken een meer timide uitstraling, en valt juist op wegens de afwezigheid. Dit werk vereist wat meer inspanning, maar blijkt vaak meer te bieden. Neem het werk van Simon Weins. Een vitrine staat midden in de zaal. In de eerste plaats lijkt deze leeg. Het vereist enige inspanning om onder het spiegelende glas enkele zandkorreltjes te zien, liggend op een zwarte glanzende ondergrond. Alsnog bijna niets.

De zandkorreltjes zijn door Weins microscopisch gefotografeerd, en worden op een muur ernaast geprojecteerd, iedere dag één korreltje. Zo verwijst Monoliths (Working Title) naar het verstrijken van tijd, als bij een zandloper. Doordat de de zandkorrels geprojecteerd worden als grote keien, verwijst het werk bovendien naar prehistorische systemen om tijd te ordenen, zoals dat van Stonehenge.

Ondertussen vestigt het werk van Weins de aandacht op minuscule deeltjes die eeuwig over de aarde zwerven. Wat op het eerste gezicht niets leek, blijkt een verhaal te verhullen dat duizenden jaren omsluit.

Het werk van Timo van Grinsven weet het midden te vinden. Zijn installatie bestaat uit tekeningen, collages en objecten die met grote nauwkeurigheid zijn gepresenteerd. Allerlei materialen, zoals piepschuim, textiel en metaal, worden op treffende manier met elkaar gecombineerd.

Maar bij het zien van een schetsmatig schetsmatig tekeningetje begint het puzzelen, en wordt een onvoorziene logica zichtbaar tussen de esthetische objecten. Een speelse omgang met betekenis en betekenaar ontrafelt zich terwijl je verstrikt raakt in het denken van de kunstenaar. Vogels worden cijfers, die vervormen tot een ruggengraat, die zich vervolgens spiegelt in een vuist. Zo neemt de installatie plotseling een reeks onverwachte wendingen.

Het werk van Van Grinsven doet eigenlijk wat Rumour Has It typeert. Het sleurt je mee in een reeks aanlokkelijke beelden, net als je weet waar je naar kijkt, neemt het werk een onverwachte wending.

Rumour Has It
Marres, Maastricht
11.12.2014 t/m 13.2.2015

Deelnemende kunstenaars:
Tessa van der Meeren, Arnold Wittenberg, Carolin Eidner, Vincent Vreeke, Laura van Biervliet, Griet Moors, Simon Weins, Thorben Eggers, Hanne Haesevoets, Tom Hallet, Moritz Wegwerth, Evelien Mattheij, Jerome Daly, Polien Boons, Mike Moonen, Lydia Debeer, Oliver Blumek, R’m Aharoni en Timo van Grinsven.