metropolis m

neon 2

Art Rotterdam opende gisteren met de 16e editie. Naast de hoofdbeurs met Prospects & Concepts en Projections, is er natuurlijk ook Intersections en de randprogrammering aan lezingen en symposia. De aanwezige galeries zijn zoals vanouds grotendeels Nederlands, met een kleine plek voor de omringende buurlanden. Hier op een rijtje wat er onder anderen te koop is voor kunstminnend Nederland.

Tanja Ritterbex
Tanja Ritterbex

Avontuurlijk is een beurs om begrijpelijke redenen haast nooit. Toch worden er hier en daar exuberante statements gemaakt, met name als het een solo betreft. Gelijk bij binnenkomst is de presentatie van Tanja Ritterbex bij Ornis A. Gallery een blikvanger. Het werk van Ritterbex oogt immer kleurrijk en chaotisch, en dat is hier niet anders. Op de vloer liggen er allerlei soorten Perzisch aandoende tapijten op en over elkaar. Hier en daar floept er ook een geitenhuid onderuit. Aan de muren hangen schilderijen en schetsen van scènes die zich binnenskamers afspelen, waarbij de neon kleuren de intimiteit van de geportretteerde wat toedekt. Van Zijll Langhout presenteert een seriële installatie van Joep van Liefland, Video Palace #41, die tien jaar geleden begon met kunst rondom VHS videocassettes. Hier is de inmiddels in onbruik geraakte drager met al haar bijbehorende attributen rijen dik te bewonderen in kasten van onder tot boven, zij het met een kleine update in de vorm van leren hoesjes bezaaid met gouden letters, en het ene leesbare want universele woord: video.

Joep van Liefland

Lennart Lahuis reconstrueert op zijn manier bij Dürst Britt & Mayhew het consumentistische narratief in glossy reclamebeelden van horloges, het status object pur sang. De twee werken met een still uit de film 8 ½ van Federico Fellini hebben diezelfde status, zij het ditmaal voor de cinefielen. Met alles maakt Lahuis korte metten door ze te verbranden. De ineengekrompen, zwartgeblakerde werken dwarrelen deels over de vloer waar gedurende de dag gestaag een pad doorheen wordt gevormd. Aan de muren hangt het in meer vaste vorm, en voor de oplettende kijker is er nog een talig cadeautje. Een kwestie van niet te veel op een punt richten.

Dit is zeker het geval bij Juliette Jongma, die naast een potpourri van haar kunstenaars, het rigide psychedelische schilderij van de broertjes Quistrebert voorlegt. Een foto die de complexiteit van het lijnenspel eer aandoet was niet te maken. De wandvullende presentatie van het duo Spazio Visivo bij Mazzoli brengt zachtjes geluid uit voor wie de mondaine gesprekken even niet meer kan aanhoren. Lumen Travo pakt uit met suggestieve foto’s van Otobong Nkanga en Wilfried Lentz doet wonderschone zaken met close-ups van benevelde boerenkool, ook wel de Kalochromes van Michael Portnoy.

Bram De Jonghe, foto courtesy Billytown

In de New Art Section schermt een taxushaag van een paar meter, dik ingepakt in krimp plastic, de booth van Billytown af. Precies de bedoeling van Bram de Jonghe, die tegen de muren teer op een metalen staaf heeft gebrand. Teer blijkt glimmend materiaal te (kunnen) zijn, en dankzij de vele bochten waarin het zich wringt ook nog eens verleidelijk om aan te raken. Zacht materiaal is het niet echt te noemen, ook al is me verzekerd dat er zich over ruim tien jaar een druppel aan de onderzijde zal vormen. Voor de flexibele koper.

Charl Landvreugd

Bij Prospects & Concepts springen Charl Landvreugd, Michiel Hilbrink, Sarah Grothus, Corine Zomer en Catinka Kersten eruit. Grothus heeft een huisje met plat dak gebouwd van haar doeken die zij niet prepareert, zo valt te lezen in de fijne interviewbundel die bij de entree wordt uitgedeeld. Hierdoor lijkt de buitenkant van de schilderijen haast een werk op zich en wordt het kale ‘buiten’ licht zachtjes gefilterd aan de binnenkant. En wat voor een binnenkant. De afbeeldingen variëren van pastelkleurige uitgelopen vlekken tot concentrische cirkels die om een personage in zwart op wit zijn uitgebeeld. Landvreugd blijft eveneens in de intimiteit van een huis, en ensceneert een schouw met alle culturele symboliek van dien die tot aan de nok en om de hoek van het werk reiken. Zomer en Kersten zitten meer de in de formele beeldhouw hoek, met respectievelijk een slinger aan platgedrukte ijsberen en twee uit elkaar getrokken halve wielen waar de punten nog vervaarlijk uitsteken. Hilbrink vermengd de optische illusie van controle met een installatie waar hygiënisch staal, kleur- en geurloze zeep en found footage in koele kleuren een intrigerend geheel vormen.

En dan wat betreft het trendwatch gedeelte: de neon letter sculpturen zijn terug van nooit weggeweest en monochrome geometrische figuren in vaagjes interessante materialen doen het ook goed. Zoek de verschillen!

Art Rotterdam
Van Nellefabriek Rotterdam
10.2 t/m 14.2.2016

REMINDER: METROPOLIS M presenteert op 13 februari de conferentie THE TECHNOLOGICAL FUTURE AND ART, met Orit Gat, Florian Cramer, Femke Herregraven, Jonas Lund, Martijn Hendriks en Rebecca Stephany. moderator Melanie Bühler

VRIJ TOEGANKELIJK (Relections Room, schuin tegenover de ingang van de beurs) 13.00 – 16.00 uur.
https://www.facebook.com/events/1017353028336056/

Alix de Massiac

is redacteur bij Metropolis M en maakt podcasts

Recente artikelen