metropolis m

Op de website valt te lezen. ‘An intensive thesis writing period and three modules – entitled Language, Image and Play/Object – form the basis of the course. ‘Language’ looked not only at the language in terms of what is seen, heard and written, but took a broader approach and explored how art is made and notions of what artistic practice can include. “Image” focused on representation, time and context in various visual and audio-visual practices. This module emphasized the development of individual production strategies. Finally, “Play/Object” used an interdisciplinary approach to address contemporary constructions of “performativity”.’ Het is niet eenvoudig te raden welke student voor voor welk accent heeft gekozen. Het is uiteindelijk ook niet zo belangrijk.

Op de eindpresentatie blijken de gevaarlijk vervormde mikado-sculpturen (of zijn het speren?) van Johanna Arco de grootste blikvanger, hoe terloops ze ook in de entree geparkeerd staan. Ze leiden naar de hoofdzaal waar fotografie van Mong-Hsuan Tsai de muren vult. De foto’s zijn bescheiden van karakter, niet heel expliciet. Bij elkaar vormen ze een stemmig vervolgverhaal, met Aziatische grondtonen.

In het midden van de zaal deconstrueert Timo Demollin de ‘in-house rental’. Hij plaatst de voorwerpen (sokkels, stoelen, deuren) in een esthetisch gegroepeerd ensemble bij elkaar, in een vermoedelijke poging de economie de eindpresentatie binnen te loodsen. De objecten staan er temidden van de subtiele poëzie aan de muur, toch wat lomp en onbehouwen bij. Bedoeld om op elk moment weggehaald te worden. 

Johanna Arco

overzicht centrale zaal

Mong-Hsuan Tsai

Het werk van Philip Ortelli, dat ik bijna over het hoofd had gezien, weet alsnog mijn aandacht te vangen. Ortelli werkt met taal en klank en nog veel meer, alles nogal katholiek van aard. Drag Queens provoceren de door gregoriaanse muziek opgeroepen heilige sfeer in een halfverborgen kelder. Op een audio-opname boven leest hij een Duits gedicht voor. Door de geluidsruis kan ik het allemaal niet goed verstaan en moet het met wat vage klanken doen, het is niet meer dan een sfeerbeeld. Elders hangen door hem bedrukte graflinten die in bloemstukken en kransen worden gebruikt. Cryptische teksten sieren de linten, met de dood als rode draad. Ze hangen er niet in functie en fraai gedrapeerd, maar levenloos, opvallend onopvallend als kleding aan de waslijn. Wachtend op een nieuw gebruik. 

Er mag veel taal in de tentoonstelling zijn, maar niets valt letterlijk te nemen. De film van Johanna Arco, die in een afgeschermd hok wordt vertoond, werkt als een spiegel. Een drone hangt boven een bos en filmt de natuur, onder andere een kudde wegvluchtende reeën. Er is ook een vrouw op de vlucht, wanhopig bescherming zoekend voor dat onbekende spiedende gevaar van boven. Het blijft haar achtervolgen.

Ik kijk om me heen en zie ineens alleen maar predatoren om me heen, zoekend naar een prooi. De predatoren houden elkaar nauwlettend in de gaten, wie waar het langst blijft hangen. Niemand die aan anderen laat merken welke kunstenaar door hem of haar uitverkoren is. 

Met de jacht en de dood kleurt de tentoonstelling melancholiek. Afgelegd staan de objecten. In de zaaltekst nemen de kunstenaars alvast afscheid van elkaar. Ze weten dat het weldra gedaan is met hun onderlinge solidariteit.

Philip Ortelli

Philip Ortelli

Alice Dos Reis

Mai Spring

Philip Coyne

Tatsuhiko Togashi

Johanna Arco

HALF AUGUSTUS VERSCHIJNT METROPOLIS M NUMMER 4 2018 EINDEXAMENS. MET PORTRETTEN VAN 40 VAN DE BESTE KUNSTENAARS VAN DE KUNSTACADEMIES UIT NEDERLAND EN BELGIË. ALS JE NU EEN JAARABONNEMENT AFSLUIT KRIJG JE HEM GRATIS IN HUIS. MAIL JE NAAM EN ADRES NAAR [email protected] (ovv actie nr.4)

Festival of Choices Sandberg Fine Arts Department 2018: Johanna Arco, Loidys Carnero, Philip Coyne, Timo Demollin, Philip Ortelli, Alice dos Reis, Mai Spring, Tatsuhiko Togashi, Mong-Hsuan Tsai

Domeniek Ruyters

is hoofdredacteur van Metropolis M

Recente artikelen