metropolis m

Een bezoek aan Fine Arts van de HKU, met veel (waargebeurde) verhalen en schilderkunst.

De eindexpositie van HKU Fine Arts is sinds enkele jaren in de Pastoe Fabriek. In de grote fabriekshal zijn witte wanden geplaatst waardoor veel studenten een eigen white cube kunnen vullen. Wat tijdens een eerste rondgang opvalt is de geconcentreerdheid van de presentaties. Een groot aantal studenten studeert af met een serie schilderijen, enkele sculpturen of een video, slechts een enkeling heeft ingrepen in de ruimte gedaan of een installatie gemaakt die alle hoeken en gaten vult.

In de gesprekken die ik met enkele studenten over hun werk voer, blijkt dat er bij deze lichting stevige discussies over identiteitspolitiek en culturele toe-eigening zijn gevoerd. Sommige studenten lijken voorzichtig tastend een positie in te nemen en vragen zich bijvoorbeeld af hoe je als witte man de Japanse esthetiek kan gebruiken of hoe je als heteroseksuele vrouw een transgender kan portretteren. Een andere student verwoordt juist nadrukkelijk – misschien doodgegooid met vragen over dit onderwerp – het standpunt dat de kunstenaar alles rücksichtslos moet kunnen zeggen en afbeelden. 

Sandra Heemskerk maakte de installatie per sea sieve naar aanleiding van een waargebeurd verhaal over dertien Katwijkse vissers. Op zee krijgt een van de vissers een visioen, waarna een conflict uitbreekt, drie vissers worden gedood en het schip pas dagen later stuurloos terug wordt gevonden. De sculpturen die Heemskerk maakte zitten vol referenties naar deze geschiedenis, zonder dat hierbij een rebus wordt gecreëerd. Het mysterie rondom het visioen van de visser blijft intact.

Caz Egelie

Caz Egelie

Een van de meest ambitieuze projecten is Now I’m playing the victim, now I’m playing the killer van Caz Egelie. Egelie maakt objecten in Blendr, vrijelijk geïnspireerd op bekende objecten uit de kunstgeschiedenis, die hij vervolgens door een groep zelf gecreëerde personages live tijdens de tentoonstelling liet cureren. Terwijl deze personages door de verschillende ruimtes ijlen, een lied zingen of een tafeltje met enkele objecten neerzetten, maakt een langharige heerseres vanuit een toren vermanende handgebaren naar het publiek.

Johny Ceelen

Qua schilders spreken de abstracte landschappen van Johny Ceelen mij aan. Uit spiralen van geel en bruin rijzen vormen op die het midden houden tussen woestijnsteden en rotsformaties. De ongedefinieerdheid van de taferelen maakt dat de fantasie je gemakkelijk transporteert naar een buitenaardse planeet. Slechts op één van de schilderijen, zwevend boven een constellatie van cilinders en blokken, is een figuratief element te zien: een groene hand die net klaar lijkt te zijn met bouwen.

Thieme Nigashi

Een werk dat me raakt is de documentaire MARAVILHOSA van de Japanse-Braziliaanse Thiemi Higashi. De video vormt een portret van de Braziliaanse transgender Mavi Veloso, een artieste en vriendin van Higashi. We volgen Veloso tijdens haar optredens in nachtclubs, op straat, onder de douche, vrijend met een man in bed en dansend op feestjes, onderwijl sprekend over hormoontherapie, discriminatie, Brazilië en Europa, kunst en liefde. De kracht van de documentaire is niet per se de originaliteit van de onderwerpen maar vooral de enorme levensvreugde die Veloso en haar vrienden bezitten – creatie en zelfcreatie gaan hand in hand.

Hieronder een verslag in beeld:

HALF AUGUSTUS VERSCHIJNT METROPOLIS M NUMMER 4 2018 EINDEXAMENS. MET PORTRETTEN VAN 40 VAN DE BESTE KUNSTENAARS VAN DE KUNSTACADEMIES UIT NEDERLAND EN BELGIË. ALS JE NU EEN JAARABONNEMENT AFSLUIT KRIJG JE HEM GRATIS IN HUIS. MAIL JE NAAM EN ADRES NAAR [email protected] (ovv actie nr.4)

HKU Fine Arts, Exposure, Pastoefabriek, t/m 01.07.2018

Jorik Amit Galama

is filmmaker en schrijver

Recente artikelen