metropolis m

Een dwarse kunstenaarsbijdrage in Metropolis M Nr 3-2018 Transgression (nu in de winkel), en een solo in 1646 rondom ruimteafval en technologische, verouderde rotzooi. In het werk van Sam Keogh verworden installaties tot props van een performance waarin het publiek zichzelf plots terugziet als de hallucinatie van de hoofdpersoon, een eenzame astronaut.  

In de regio Silicon Valley zijn verschillende grote en invloedrijke internet bedrijven zoals Google, Facebook en Netflix gevestigd. Kunstenaar Sam Keogh vertelt me over zijn bezoek in dezelfde regio aan het NASA Ames Visitor Centre, niet heel ver van het Computer History Museum. Vanaf hier moest hij – hoe ironisch – drie en een halve kilometer lopen om bij de dichtstbijzijnde gratis wifi te geraken om een Uber te kunnen bestellen.

Sam Keogh – Orbital Debris in 1646

Sam Keogh maakte van zijn bezoek aan dit informatieve centrum van NASA verschillende korte video-opnames, waarin niet wordt gesproken en we af en toe een weerspiegeling van hemzelf terug zien in het gefilmde object. Dat werk is nu te zien in Keoghs solo Orbital Debris in 1646.

Wellicht is het gebrek aan wifi tekenend voor het verrassend gedateerde bezoekerscentrum van NASA dat Keogh bezocht. Het gebouw is haast een tijdsmonument. Het is vervallen en sinds de jaren negentig niet meer ge-update, kapotte onderdelen zijn nauwelijks vervangen. De Space Age in verval. Keogh zet met dit beeld de hele kosmos even met beide benen op de grond en creëert een ander beeld van de ruimtevaart, minder flitsend en een stuk knulliger dan we gewend zijn uit sciencefictionfilms.

Keogh lijkt te zijn geïnteresseerd in de werking van sciencefiction, hoe ze onze toekomst invult maar ook in hoe zij imaginaire werelden opbouwt, met grote nauwkeurigheid, maar ook hapsnap. Ook Keoghs werk is opgebouwd uit collages van informatie. Een vergelijkbare fundering als die van een sciencefiction film is te vinden in het werk dat Keogh presenteert in Orbital Debris. Vanuit verzamelde informatie ontstaan mind maps, waaruit een script wordt gevormd. Objecten worden onderdelen van installaties die weer het decor vormen voor de performances. De bezoeker beweegt zich erdoorheen als figurant.

Sam Keogh – Orbital Debris in 1646

Sam Keogh – Orbital Debris in 1646

Het script voor de verfilmde performance Kapton Cadaverine Log Entry is een werk op zichzelf. In de meeste recente Metropolis M Nr 3-2018 Transgression, heeft Sam Keogh de kunstenaarsbijdrage voor zijn rekening genomen, hij toont er de afgeleide van één van zijn decors. Op de panoramische collage, uitgestrekt over vier bladzijden, zien we Keogh in de rol van een van zijn personages. Overigens zien we hem in de film, die bij 1646 te zien is, niet maar kijken we naar video-opnames van de leefomgeving van de astronaut die te vroeg ontwaakte uit een kunstmatige slaap door een elektrische storm. De camera glijdt over de glinsterende oppervlaktes binnen het ruimteschip. Aangespoeld op een onbewoond eiland, al twee jaar strijdend tegen de eenzaamheid en de frustratie dat hij de apparatuur niet aan de praat krijgt, vraagt de astronaut zijn computer het geluid van regen af te spelen, in de hoop dat dat hem van zijn heimwee verlost.

De meeste werken in de tentoonstelling hebben herkenbare elementen maar werken toch vervreemdend. Witte objecten met knoppen verworden tot technologische apparatuur die ik niet kan bedienen. De sferische soundtrack, gemaakt in samenwerking met The Iduna Institute of Strategic Imitation & Delay transporteert je naar de gewichtsloze ruimte, ook al heb ik geen idee hoe het daar klinkt. De onontkoombare geur van plastic – grote lappen verscheurd plastic rijgen de tentonstelling aaneen – hangt misschien ook wel in het heelal.

De titel van zowel de tentoonstelling als de installatie, Orbital Debris, verwijst naar het ruimteafval, raketonderdelen en onderdelen van afgedankte satellieten, dat in steeds grotere aantallen om de aarde cirkelt. Orbital Debris is zelf ook opgebouwd uit afgedankte onderdelen: twee eerdere installaties dienen als grondmateriaal voor de huidige tentoonstelling.

Sam Keogh – Orbital Debris in 1646

Het duizelt me aan het einde van de tentoonstelling. Keogh is geen eenvoudige kunstenaar, zijn werk is grondig en doordacht. Ingenieus grijpen de lagen en referenties ineen. Je wordt in allerlei denkrichtingen gezet, maar raakt, net als het personage in de performance Integraded Mystery House dat alsmaar informatie ratelt, uiteindelijk zelf ook de draad kwijt. In de performance is het publiek een hallucinatie van de eenzame astronaut, waardoor het ‘echte’ publiek in een vervreemdende rol belandt. Die vervreemding in het werk van Keogh opgewekt door de spanning tussen verschillende betekenislagen en objecten blijft me na het bezoek het meest bij.

MEER VAN SAM KEOGH IN METROPOLIS M Nr 3-2018 TRANSGRESSION. NU IN DE WINKEL. ALS JE NU EEN JAARABONNEMENT AFSLUIT STUREN WE JE DIT NUMMER GRATIS TOE. MAIL JE NAAM EN ADRES NAAR: [email protected]

Alle foto’s door jhoeko, courtesy 1646

Sam Keogh – Orbital Debris, 1646, t/m 29.07.2018

Marilou Klapwijk

is kunstenaar en kunstdocent

Recente artikelen