metropolis m

In het Rietveldgebouw toont Zoe Pingel haar installatie. Ze studeert af aan de richting TXT(Textile). Haar werk maakt indruk doordat ze op persoonlijke wijze de mogelijke posities van het kledingstuk; in de breedste zin van het woord, tussen het lichaam en de ruimte ter discussie stelt. Ze vertelt me dat ze als kind naar de scouting ging. Het inspireerde haar tot het maken van een kledingstuk als een tent. In de ronde tent kunnen acht mensen overnachten doordat ze allemaal met de voeten naar het middelpunt liggen. In de animatie Container zien we haar staan op het dakterras van haar tijdelijke woning in Spanje. Achter haar wapperen lakens in de wind. Ze experimenteert met de ruimte van een kussensloop en haar hoofd verdwijnt in de stof. In boekvorm heeft ze foto’s verzameld van mensen die T-shirts, handtassen, jassen, maskers en zelfs kussens gebruiken om hun hoofd en gezicht te verbergen. Pingel maakt op poëtische wijze de behoefte duidelijk om aan de ene kant altijd gezien te willen worden en aan de andere kant beschermd te willen worden tegen de constante observerende ander, de buitenwereld. In het motto is te lezen: ‘She is locked in her incognito’.

Opvallend is dat dit jaar meerdere studenten zich hebben gericht op hoe we ons kunnen blijven verhouden tot de fysieke wereld. Zoals ook in het werk Beyond the Edge van Katri Paunu. Intense objecten die bestaan uit houten constructies bedruppeld met gekleurd was, opengesprongen elementen van keramiek waaruit echte paddenstoelen groeien en lange stroken bedrukt stof waarmee ze de hoge ruimte optimaal benut. Paunu begon ooit als schilder maar koos voor de richting keramiek omdat het object in de ruimte haar interesse trok. Keramiek leent zich goed om deze twee werelden te combineren doordat het object en de glazuurlaag beide belangrijke componenten zijn en daar heeft Paunu op slimme wijze gebruik van gemaakt. Ze is gefascineerd geraakt door de fungus omdat hun sporen overal kunnen overleven, zelfs in de ruimte. Het maakt ze, theoretisch gezien, als mogelijk afkomstig van een andere wereld. Het is de eerste keer dat ze met levend materiaal werkt en ze vertelt dat ze hier nog wel verder mee wilt gaan experimenteren. Ze omschrijft haar werk als ‘inter-beings’ en onderzoekt daarmee het tegenwoordig veel besproken grijze gebied tussen ‘human’ en ‘non-human’. Ze wijst ze op de mogelijkheid van een hoopvolle toekomst van coëxistentie en dat zou goed nieuws zou zijn voor de mens.

Ook Sophie Cloes, afstuderend aan de afdeling Architectural Design, onderzoekt de grens van het levende object en de dode materie. De losse elementen die op de vloer gerangschikt zijn, doen vermoeden dat het botten zijn. Maar ook bij mij is er eerst verwarring. Ze zien er 3d geprint uit. Of toch niet? De elementen in haar installatie Hardcore structures zijn van echt bot van herten en varkens en koeien lees ik in haar poëtische tekst. De connotaties die ook bij mij opkomen bij het zien van bot heeft Cloes proberen uit te wissen, door het bot letterlijk te poetsen en te polijsten. Ondanks dat bot natuurlijk feitelijk een grondstof is dat bestaat uit calciumcarbonaat, kallogeen en water, moet ook ik altijd onwillekeurig aan de dood denken als ik het zie. Cloes vraagt zich af wat er overblijft als er geen associaties meer zouden zijn. Als je onbevangen als een kind naar de wereld zou kunnen kijken. Alles begint dan bij vorm. Cloes stelt ‘abstractie boven reden’ en probeert daarmee terug te keren naar een puur fysieke ervaring.

In de installatie Handhaven van Roos Hermsen die afstudeert aan de richting Beeld en Taal staat prominent een pooltafel waarvan het laken is beschilderd. Handen lijken ballen richting het gat te willen doen rollen. Ze schrijft: ‘Onze omgeving is, vergelijkbaar met een potje pool, een continue botsing van oorzaak en gevolg.’ De keu staat klaar om te gebruiken. Het spel kan beginnen. De afstudeerexpositie is een afstoot en het is afwachten welke ballen er zullen gaan rollen. De relatie tussen het menselijke denken en het fysiek handelen en voelen lijkt opnieuw de aandacht op te eisen bij een nieuwe generatie kunstenaars die onze complexe werkelijkheid proberen te ontrafelen.

HALF AUGUSTUS VERSCHIJNT METROPOLIS M NUMMER 4 2018 EINDEXAMENS. MET PORTRETTEN VAN 40 VAN DE BESTE KUNSTENAARS VAN DE KUNSTACADEMIES UIT NEDERLAND EN BELGIË. ALS JE NU EEN JAARABONNEMENT AFSLUIT KRIJG JE HEM GRATIS IN HUIS. MAIL JE NAAM EN ADRES NAAR [email protected] (ovv actie nr.4)