'Hello People of the Future' - Sandberg Institute Graduation Show 2019

'Hello People of The Future', zegt de stem in de video. Mariah Blue bedoelt niet zichzelf of haar collega-kunstenaars van het Sandberg Instituut die zich hier in Het Glazen Huis in Amsterdam laten zien. De 'mensen van de toekomst' die ze welkom heet zijn wij, het publiek dat ze toespreekt live vanachter haar computer, maar wetend dat wij die opname pas later zullen gaan zien. Het vormt het begin van een losse, soms kritische, soms filosofische verhandeling over de toekomst, haar eigen obsessie ermee, en die van anderen, aan de hand van een vreemde maar prikkelende verzameling youtube-filmpjes.

Het is een van mijn favoriete werken op deze rondgang langs een aantal locaties van de Graduation Show van Sandberg Institute, misschien meer vanwege zijn toon dan zijn inhoud. De schijnbare terloopsheid ervan werkt bevrijdend tegenover de kunstzinnig gestileerde gebaren in het werk van veel andere master-studenten. Het werk toont ook scherp het tragisch te noemen solipsisme van het schermleven, de uitgestelde dialogen die daar deel van zijn zoals iedereen dag in dag uit achter het eigen scherm ervaart. Mensen communiceren steeds vaker met alle mogelijke niveaus van vertraging, de tijd vooruit, half tegen zichzelf pratend. Precies zoals kunstenaars met hun werk al langer gewend zijn te doen. En steeds is er de vraag of je er nog wel iets op terug gaat horen, dat wat je de wereld inbrengt, of dat het zwarte gat gewoon zwart gat blijft.

Verspreid over vijftien locaties presenteren tientallen masterstudenten van de verschillende 'scholen' (Critical Studies, Design, Dirty Art Department, Fine Arts, Shadow Channel) van het Sandberg Institute hun eindwerk. In Looiersgracht 60 is door curator Lukas Feiress een 'centrale' groepstentoonstelling samengesteld met studenten Fine Art en Design, maar de afdelingen hebben ook hun eigen presentaties en performances (er is ook een omvangrijk performanceprogramma). Fine Arts heeft liefst zes locaties, onder andere in Het Glazen Huis, Kunstverein en rongwrong, waar het werk minder 'pakkend' en kleurig is dan in de centrale presentatie, maar daardoor ook een andere aandacht afdwingt. Om alles te zien (en mee te maken) heb je al snel meer dan een dag nodig.

Op de locatie rongwrong vertelt Arnisa Zeqo me over de drie kunstenaars die er exposeren en die zich bijna als vanzelf hebben aangediend, op grond van haar eerdere bezoeken als gast aan de Master. Ze vertelt over de veelzijdige creativiteit van Mark Buckeridge, die hier tekeningen en collages exposeert, maar, begrijp ik, ook dichter is en muzikant. En ze vertelt over de foto van Wyatt Niehaus, gemaakt in het Instituut voor Sociale Geschiedenis, dat de laatste jaren onder kunstenaars en curatoren een populair studie-oord geworden is. Niehaus trekt zich van de politieke inhoud van het instituut niet zo heel veel aan. Hij is vooral geïnteresseerd in het archief in zijn verschijningsvorm, dat hij in de foto fraai in beeld brengt met een hoofdrol voor een gordijn, wat dozen en getallen. Bij het trapje in rongwrong heeft de derde exposant, Julie Pusztai, subtiel enkele archiefdozen uit het instituut gestapeld. Arnisa en ik vinden het een mooi gebaar, hier in rongwrong. Hoe eenvoudig kunst kan zijn.

rongwrong

Het Glazen Huis

Looiersgracht 60