metropolis m

Dan Walwin, ‘Pan’, onderdeel van ‘Birsong – Mainframe’ in Plan B 

De zon schijnt als Sanneke Huisman Dan Walwins tentoonstelling Birsong – Mainframe, geïnstalleerd achter de ramen van projectruimte Plan B, bezoekt. Het felle licht maakt Walwins werk lastig te zien, laat het samenvallen met Huismans eigen reflectie in het glas. Aanvankelijk frustrerend, dan inspirerend: een ontmoeting met Icarus in Amsterdam-Noord.  

Door de ramen van projectruimte Plan B in Amsterdam Noord zijn nieuwe werken van kunstenaar Dan Walwin te zien – als het weer het toelaat. Wie de tentoonstelling – net als ik – op een zonnige dag bezoekt, zal namelijk vooral worden geconfronteerd met zijn of haar spiegelbeeld. De felle zon op de ramen ontneemt het zicht op de contactafdrukken, mini-installatie en video, waardoor het onmogelijk lijkt de tentoonstelling te bekijken. De frustratie hierover maakt bij mij echter gaandeweg plaats voor iets anders. Langzaam vallen dingen op hun plek. Aan de buitenmuur hangt een bakje met daarin een begeleidende tentoonstellingstekst. Een daarin opgenomen citaat uit The Weight of Children (2014) van Olivia Goossens, nodigt me uit vrijer met het werk om te gaan. In de tekst doet een vrouw een poging om een kinderspel met de ernst van een volwassene te analyseren. Een vijfjarig meisje roept haar bijtend toe: ‘Bitch please! Let us have fun’. Niets is wat het lijkt, leert het citaat: de volwassene hanteert een ‘kinderachtige’ nieuwsgierigheid terwijl het jonge meisje reageert op een manier die je eerder van een volwassene verwacht. Ernst en spel hoeven geen tegenpolen te zijn. 

Ik doe opnieuw een poging de objecten te bekijken die samenvallen met mijn evenbeeld. Achter de twee ramen staan drie werken op een rij opgesteld. Aan de linkerkant neem ik twee contactafdrukken waar, met daarop afbeeldingen van personen, volgens mij dansers. Het valt me op dat de afdrukken ook last hebben van de zon. De hoeken van de vellen zijn omgekruld en het beeld begint naar mijn idee al enigszins te vergelen. De contactafdrukken tonen Walwins voorliefde voor het herorganiseren en indexeren van uiteenlopende onderwerpen. De kunstenaar brengt in de tentoonstelling ogenschijnlijk niet verwante objecten bijeen. Naast de afdrukken staat een kleine open kubus met daarin lampjes en miniatuurmeubelen uit een poppenhuis. De installatie draagt de cryptische naam Klausner tense. Na wat online speurwerk stuit ik op Jeffrey Klausner, een Amerikaanse epidemioloog. Ineens krijgt ook de titel van het werk daarvoor, de contactafdrukkeneen ongemakkelijk actuele bijsmaak: sys The party that grew lijkt in dit licht een ironische verwijzing naar het zich uitbreidende coronavirus. Langzaam vallen dingen op hun plek – of neem ik het spel te serieus? In het rechterraam staat een monitor waarop een videowerk te zien is. Ik kan het beeld echter totaal niet zien in de zon. Ik ben van plan een keer terug te gaan als het donker is, maar zie daar later vanaf. Na het zien van het laatste werk voelt de tentoonstelling compleet, en denk ik dat het de bedoeling is dat het videowerk niet te zien is – in ieder geval voor mijn associatieve lezing ervan.

[blockquote]Pan, een forse constructie van hout en metaal, komt prachtig tot zijn recht in de brandende zon en doet denken aan de vleugel van de mythologische figuur Icarus, de hoogmoedige die ter aarde stort

Het vierde en verbindende werk uit de tentoonstelling bevindt zich op twee minuten fietsafstand van Plan B. De sculptuur komt – hoe ironisch – prachtig tot zijn recht in de brandende zon. Op een verlaten, rauw terrein ligt de sculpturale installatie Pan, een forse constructie van hout en metaal. Ondanks dat het werk de naam draagt van de god van het woud en het dierlijk instinct, doet het denken aan de vleugel van een andere mythologische figuur: Icarus, de hoogmoedige die ter aarde stort. Ook in Icarus’ verhaal wordt ernst onderdeel van spel, en speelt de zon een cruciale rol. Als we de verwijzing naar Icarus en natuurkrachten doortrekken naar de huidige tijd, doemen wederom tal van metaforen en parallellen op, waarvan het niet eens nodig is ze te noemen. Daarin schuilt de kracht van het werk van Dan Walwin. Als je het toelaat, begint het voor zichzelf te spreken – en vallen dingen op hun plek.

Dan Walwins ‘Birsong – Mainframe’ is nog t/m 29 juni te zien in Plan B

Sanneke Huisman

Recente artikelen