metropolis m

Pim Top, foto Jan Arsenovic

Bij gebrek aan reguliere gasten mogen 22 kunstenaars 22 hotelkamers in het Rotterdamse The Student Hotel binnenstebuiten keren.

In Rotterdam is in nu de expositie 22 rooms, 22 artists te zien waarin 22 verschillende kunstenaars en ontwerpers elk een eigen kamer een andere betekenis gegeven hebben. De expositie is op een opmerkelijke plek: The Student Hotel. Pottage Foundation, die de expositie geïnitieerd en georganiseerd heeft, wilde met deze tentoonstelling Rotterdamse makers de kans geven om nieuw werk voor een ruimte te maken en gelegenheid te bieden te exposeren in deze moeilijke tijden. Het hotel bleek daar de perfecte locatie voor.

Mila Jovićević, de creatieve directeur van Pottage Foundation en de curator van 22 rooms licht de tentoonstelling toe. ‘We hebben verschillende motivaties om deze expositie te organiseren. Het was vooral een kans om de creativiteit van lokale kunstenaars en ontwerpers te stimuleren tijdens een periode van stilstand als gevolg van Corona. Ten tweede wilden we graag een onconventioneel, ervaringsgericht evenement opzetten. Bezoekers kunnen echt dwalen in de verbeelding van een kunstenaar of ontwerper terwijl ze van de ene kamer naar de andere lopen. Ten slotte biedt de ruimte de mogelijkheid om een keur aan disciplines en genres te presenteren. De expositie kent bewust een diverse groep kunstenaars en ontwerpers, met verschillende leeftijden, ervaringen en achtergronden.

Astrid Moors, foto Jan Arsenovic

Het concept is simpel: 22 hotelkamers en 22 kunstenaars, die ieder hun werk tonen in een eigen kamer. Er is geen overkoepelend thema waarin de tentoonstelling geduid wordt. De tentoonstelling pretendeert ook niets meer te zijn, dan wat het biedt. Een hotel met zijn aaneenrijging van kamers is ook minder geschikt voor overkoepelende verhalen. Alle werken staan op zichzelf en krijgen zo ook de volle aandacht. Middels QR codes kan je wel wat achtergrondinformatie over de werken en kunstenaars lezen. Dat is fijn en geeft de bezoeker wat handvaten om het werk te duiden. Maar het is toch vooral beleven en indrukken opdoen.

Het blijkt bij sommige kamers wel lastig om door de ruimte en de standaard objecten die in de hotelkamer staan heen te kijken; het goedkoop aandoende meubilair en de kleur groen op de muur geeft toch een bepaalde indruk af die uitstraalt op de werken. De tentoonstelling is op z’n sterkst wanneer de totaalinstallatie de hotelkamer zelf doet vergeten, en de bezoeker compleet bevangen is door het werk. Anders blijft het op een niveau van decoratie in een hotelkamer, in plaats van dat de ruimte het decor is van het werk. Wat ook sterk werkt in de tentoonstelling is juist het  opnemen van de aanwezige facetten van het hotel in de installaties, zoals televisies, stoelen en bedden. De kunstenaar heeft dan niet de kamer als expositieruimte gebruikt, maar juist het gegeven van de hotelkamer tot kunstwerk gemaakt. Dat laat de bezoeker ook nadenken over hoe zo’n hotelkamer nu eigenlijk ingericht is, en met welke objecten we ons omringen in de ontworpen wereld.

Kamer 563: Laura Schurink

Zacht gedrapeerd textiel, minimale sculptuur, en feeëriek lichtontwerp komen samen in deze totaalinstallatie van Laura Schurink. Schurink heeft een achtergrond in de mode. Geschrokken van de werkethiek en de milieuvervuiling van de mode-industrie, legt ze zich nu toe tot het maken van composities met gevonden en tweedehands materialen. Het werk heeft echter niet de uitstraling die je zou verwachten bij recycling; het doet juist heel nieuw en aantrekkelijk aan, met pastelkleuren en plastische vormen. Door het gebruik van spiegels en verwijzingen naar Griekse zuilen refereert het werk mijn inziens ook wel wat aan schoonheidssalons en zwembaden. Deze duurzame installatie geeft een knipoog naar de jaren tachtig, maar is mede door het materiaalgebruik en de frisse verschijningsvorm heel eigentijds.

Laura Schuring, foto Jan Arsenovic

Kamer 559: Ruud Goedhart

Ruud Goedhart heeft de gehele hotelkamer tot canvas getransformeerd; het bed, de gordijnen, de muren en zelfs de vloer zijn van linnen. Er is geen onderscheid meer tussen de ruimte en de geëxposeerde werken, waarin het alledaagse en huiselijke tot kunst gemaakt is. Goedhart schildert kleding op doeken, plaatst deze naast echte kleding en hang vervolgens daar een schilderij van een strijkplank onder. Wat is het object en wat is het werk? Wat is het verschil tussen de dingen en de werken? Deze vragen roept de installatie op. De losse werken, beschilderde objecten en samengestelde schilderwerken vormen samen een geheel waarin de bezoeker in het werk zelf loopt. De werken zijn onderdeel van de serie Deephouse, waarin de grens tussen kunstwerk en alledaags object vervaagt.

Ruud Goedhart, foto Jan Arsenovic

Ruud Goedhart, foto Jan Arsenovic

Kamer 570: Kira Fröse

In de kamer van Kira Fröse zitten overal kleine verhalen verstopt. De elementen van de hotelkamer, zoals het bed, maar ook een stofzuiger, en een spiegel zijn verworden tot fijnzinnige werken omringd met materialen als keramiek, plastic, gips, glas en textiel. Het bed met de witte ballonnen nodigt uit om erin te duiken, ermee te spelen. De werken hebben allemaal een andere haptische kwaliteit en nodigen uit tot aanraken. Fröse is dan ook gefascineerd door de confrontatie van stagnatie en beweging in glanzende oppervlakken, gestructureerde vloeiende vormen en dynamische materie. Tijdens het proces van het maken van het werk raakt zij alles aan met haar handen. Ze kneed, ik aait, slaat en construeert het materiaal tot de beweging uiteindelijk stopt in de poëtische verstilling van het werk.

Kira Froese, foto Jan Arsenovic

Kira Froese, foto Jan Arsenovic

Kira Froese, foto Jan Arsenovic

Kamer 577: Pim Top

Pim Top heeft het gegeven van de hotelkamer tot werk gemaakt en een totaalinstallatie gecreëerd die filosofische vragen stelt. De verzamelingen kussens, televisies, afstandsbedieningen en stoelen op bed roepen verwarring op, omdat dit de elementen zijn die je doorgaans in een hotelkamer aantreft, maar nooit in die hoeveelheid. Het is een soort glitch in de realiteit, een weeffout in de structuur der dingen. Juist die verwarring zet aan tot nadenken over onze waarneming van objecten en ons esthetisch oordeel daarover. Naast de verzamelingen liggen er op de grond ook een aantal collages, waarvan de scherpte en contrast direct in het oog springt. De afbeeldingen zet het kijken zelf centraal, doordat je oog inzoomt op de kleinste details en dan weer het grotere geheel bekijkt. Pim Top’s werk wordt ook wel hermeneutisch realisme genoemd. Deze installatie leert je de dingen om ons heen opnieuw te bekijken, te begrijpen en te beoordelen.

Pim Top, foto Jan Arsenovic

Kamer 557: Nan Wang

Het sluitstuk van de expositie is de installatie Refraction Scape van Nan Wang. Het was een goede keuze om dit werk in de laatste hotelkamer te tonen, want het is een fascinerende ervaring waarin geluid, wetenschap en visuele pracht samenkomen. De installatie bestaat uit zes bewegende schijven, met daarin foto-elastisch materiaal en een oude binaire structuur (I Ching). Door een verschuiving van licht naar donker verschijnen er betoverende kleuren in de optische schijven. Zes analoge synthesizers die zijn gekoppeld aan de lichtintensiteit van elke schijf, creëren een geluidslandschap dat synchroniseert met de visuele verschijningen van de optische schijven. Op die manier wordt een een immersieve audiovisuele beleving gecreëerd, die een indruk op de bezoeker achterlaat.

Nan wang, foto Jan Arsenovic

22 Rooms & Artists, Rotterdam, 12.6 en 13.6.2021, meer info HIER

Pernilla Ellens

is onder meer curator en schrijver

Recente artikelen