Het Sandberg Instituut: Dirty Art Department

De studenten van de Dirty Art Department exposeren hun werk in het gebouw van het Sandberg Instituut zelf. Een vertrouwde plek voor de kunstenaars, die werk hebben gemaakt dat zich er meer dan eens expliciet toe verhoudt. Zo verzamelde Áron Lődi alle kluisjes van de studenten om een enorme muur te bouwen. Het werk, getiteld Metallurgia, komt voort uit onderzoek naar staalproductie in Hongarije. Hij sprak met staalwerkers en vakbondsleden, die hem vertelden de kluisjes vrij letterlijk als symbool voor transformatie te zien; elke werkdag kleden ze zich er om, stappen ze de fabriekswereld binnen. Sommige lockers staan open. Er zijn stalen objecten in te zien die worden verlicht met een spotje. Een sculptuur bestaande uit zes grote haken ligt half in een kluisje en half op de grond, als een gekromde ruggengraat. Op een andere kluis houden twee nagemaakte handen een blaadje vast, waarop beschrijvingen van de intense geuren, geluiden en bewegingen van het werken in de staalfabriek te lezen zijn.

Het werk van Seulbin Roh is te zien in de wc’s van het gebouw. Roh zag in het toilet een metafoor voor de verwikkeling van psychologie, mensenrechten en politiek. De wc is onderwerp van politieke discussies over gendernormen, maar heeft ook een emotionele en soms religieuze lading; het is de plek waar je naartoe vlucht op een ongemakkelijk feestje, of ritueel je handen gaat wassen. Roh transformeerde de wc’s van Sandberg tot een plek waar deze thema’s terugkomen, presenteert ze als geladen ruimtes. De vloer bedekte ze volledig met aarde, om ons zo met  onze vervreemding van de natuur te confronteren. In de aarde liggen keramieken sculpturen die lijken op lichaamsplooien. Boven de wasbak hangt een toiletreservoir en in de wc hangt een prullenbak die water doorspoelt. Door zulke omkeringen bevraagt Roh wat voor rollen deze albekende, maar ambigue ruimte nog meer in zou kunnen nemen.

Ook Lecxi Doumer en Rebecca Solari spelen met de lading van ruimtes. De twee studenten maakten een allebei een performance en bijbehorend podium. De installaties zijn naast elkaar te zien. Die van Doumer bestaat uit flightcases, die verspreid over de ruimte te vinden zijn, en een microfoon en gitaar – beide op sculpturale standaarden, klaar om gebruikt te worden. Solari’s podium doet meer denken aan een theatrale ruimte. Schilderijen, uitgesneden vormen en grasmatten maken het podium tot een droomachtige werkelijkheid. Ook zonder de performances te zien, stralen de werken een sterke energie uit, waarmee het podium zelf tot kunstwerk getransformeerd wordt.

WG Kunst: Design

In de expositieruimte van WG Kunst, waar de Designafdeling van Sandberg werk presenteert, brak Jonathan Castro Alejos een van de muren open. Hij speelt met de  inhoud van deze muur om zo te zoeken naar hoe de marges van deze ruimte eruit zouden kunnen zien. De houten balkjes in de muur worden gebruik om schermen op te balanceren. Door organische materialen en fijn gaas toe te voegen doet de muur denken aan een gangetje in een oud huis. De ruimte is opgevuld met sporen van materialen die de grens tussen constructie en destructie vervagen. Castro Alejos toont dat iets kapot maken en iets toevoegen in elkaar overlopen. 

Artwell Residencies: Blacker Blackness

De tekeningen van Ivna Esajas verhouden zich ook tot de tussenruimtes. Door te tekenen op de achterkant van doeken, keert Esajas ons klassieke beeld van het schilderij letterlijk om. Ook de tekeningen zelf kun je zien als een poging om dat wat zich op de achtergrond bevindt naar voren te brengen. Lichamen en dieren vloeien in elkaar over, waarmee Esajas collectiviteit op bijzondere wijze weet te verbeelden. Het werk van Esajas straalt een soort dromerige fluïditeit uit die in veel andere werken ook te voelen is. Bijvoorbeeld het videowerk van Rhoda Davids Abel. De film onderzoekt non-lineaire tijd, door te spelen met herinneringen, droomsymbolisme en archivering. ‘I’m a bird bound to the sky. A bird between sky and soil’, klinkt het terwijl ik kijk naar beelden van landschappen. De tocht van vogels die migreren naar Zuid-Afrika vormden de inspiratiebron voor het werk. Davids Abel probeerde vanuit het perspectief van de trekvogels na te denken over wat het betekent om je tussen verschillende fases in te bevinden. De vogels vliegen van plek naar plek, zijn tussen het land en de lucht, tussen reis en rust en nooit echt thuis. Deze non-lineaire reis van de vogels biedt een alternatieve manier om tijd en herinnering te begrijpen.

Kunstverein: Fine Art

Anahita Alebouyehs afstudeerwerk is een zelfportret opgedeeld in drie delen: een tapijt, een video en een performance. De kunstenaar ziet het als een manier om mislukkingen in haar leven te onderzoeken. Het eerste werk is een tapijt waarop Alebouyeh meerdere malen te zien is, terwijl ze met haar armen leunt op een rode auto. Onderaan het tapijt symboliseert een kleine, overstromende fontein het gevoel dat ze volloopt van gedachten of emoties. Toch straalt het werk een bepaalde trots uit. Misschien komt het door de houding die ze aanneemt naast de auto, of door het feit dat ze letterlijk boven haar gevoel staat. Het tweede werk is een video waarin te zien is hoe Alebouyeh langzaam in een sloot glijdt. Ze ligt op haar buik in het gras en haar lichaam verdwijnt langzaam in het groene water. Ze lijkt zichzelf te willen vergeten, te willen verdwijnen in iets anders. Ik kom de laatste tijd niet vaak zelfportretten tegen, dus ik ben verrast door dit werk. Alebouyeh laat zien dat zelfportretten niet individualistisch hoeven te zijn, maar juist een manier kunnen zijn om iets universeels als falen te kunnen vangen.

De studenten van Sandberg proberen op verschillende manieren de ruimte die kunst biedt open te breken. In plaats van tegen het systeem aan te trappen, zoeken de kunstenaars de marges op. Ze gebruiken de ruimtes en kaders die er al zijn en die we soms al te goed kennen, maar vervormen deze. Zo laten ze zien dat er een unieke vorm van protest schuilt in de omarming van tederheid, rust en eerlijkheid.

IN AUGUSTUS PRESENTEREN WE WEER ONS JAARLIJKSE OVERZICHT VAN DE EINDEXAMENS MET PORTRETTEN VAN EEN ZEVENTIGTAL AFSTUDEERDERS AAN NEDERLANDSE EN BELGISCHE KUNSTACADEMIES. ALS JE JE NU ABONNEERT STUREN WE JE DIT NUMMER GRATIS OP. MAIL JE NAAM EN ADRES NAAR [email protected]